Federatie van Vlaamse
Historische Schuttersgilden

Waarom een FEDERATIE?

Schuttersgilden bestaan sinds eeuwen. Ze werden hoofdzakelijk opgericht om de mensen destijds te beschermen of te “beschutten”. Zij overleefden oorlogen, revoluties, omwentelingen enz. Zij hebben moeilijke en gelukkige perioden meegemaakt: perioden van erkenning, perioden dat zij verboden werden. Kortom, een zeer lange geschiedenis.

Tot over enkele jaren was er evenmin erkenning van officiële kant. Alles werd gedaan om hier iets aan te veranderen.
Na vele mislukte pogingen verscheen uiteindelijk op 27 oktober 1998 een Vlaams decreet "houdende een erkenning en subsidiëring van organisaties voor volkscultuur" dat wel mogelijkheden inhield.
Na gezamenlijk overleg van de voorzitters van de toenmalige verbonden, werd tot oprichting van een Vlaamse organisatie besloten. Zo werd op 20 november 1999 de "Federatie van Vlaamse Historische Schuttersgilden" boven de doopvont gehouden. Op 18 maart 2000 werd in het gemeentehuis van Dilbeek overgegaan tot de installatie van de nieuwe Federatie en op 13 maart 2001 werd de Federatie bij Ministerieel Besluit officieel als organisatie voor volkscultuur erkend. Deze erkenning ging in op 1 januari 2002. Eindelijk was het zover. Na jaren tussen wal en schip, tussen sport en cultuur heen en weer gezwalpt te hebben, was een eigen erkende organisatie van schuttersgilden een feit. Jammer genoeg dacht Minister Schauvliege hier anders over. Zij trok onze erkenning in vanaf 1 januari 2012.
Deze beslissing werd op ongeloof onthaald en wordt ten zeerste betreurd door het ganse gildeleven.

 

De Federatie wil met haar schuttersgilden terug naar de bron.
Schuttersgilden werden, zoals reeds vermeld, eeuwen geleden opgericht als beschutters van de bevolking: de voorlopers van militairen of ook de politie, de toenmalige burgerwachten. Kortom, zij stonden in voor de veiligheid van de plaatselijke bevolking.
Destijds waren zij bewapend uit noodzaak. Gelukkig is dit vandaag niet meer nodig en worden "wapens" alléén nog gebruikt voor ontspanning.
Zeer vele gilden kennen hun verleden, zij weten dat zij door de geschiedenis heen mee hebben gewerkt aan de vorming van ons Vlaanderen.
Bij de oprichting en erkenning van onze Federatie was op veel plaatsen "eindelijk" te horen.

Jammer genoeg zijn ook heel wat schuttersgilden hun geschiedenis en tradities vergeten. Zij houden zich nog uitsluitend bezig met het sportieve gedeelte, namelijk het schieten.
De Federatie wil deze gilden vertellen dat ook zij een verleden hebben, met historische feiten en met historische tradities. Heel wat oude voorwerpen bevestigen dit allemaal. Er zijn geschriften, beeldjes, oude vaandels en vooral oude en zéér oude gildebreuken en koningszilver.
Men schenkt op vele plaatsen, jammer genoeg, te weinig aandacht aan de financiële waarde hiervan, maar vooral aan de morele waarden.
Deze voorwerpen behoren toe aan de plaatselijke gilde. Zij behoren toe aan de plaatselijke gemeenschap. Het zijn tastbare voorwerpen uit ons verleden.
Een aantal schuttersgilden bezitten en beheren zelfs een eigen museum.

Men moet al deze zaken koesteren en in ere houden. Ook de gildedansen, het vendelen en de trommelkorpsen zijn eigen aan het gildeleven.
Het koningsschieten, de optochten met koning- en keizerpaar, de bielemannen, de marketentsters, de teerfeesten of patronaatsfeesten enz. behoren eveneens tot onze tradities.

Dit is allemaal belangrijk voor het behoud en verder bestaan van de gilden.
Schuttersgilden zijn erfgoed!